Szariat, islamski totalitaryzm. Czy nasze dzieci będą żyły w totalitarnym świecie?
Najważniejszym źródłem Islamu jest Koran oraz opisy życia proroka zawartych w hadisach. Nieodłączną częścią Islamu jest również prawo koraniczne, zwane szariatem. Wielu z nas słyszało tą nazwę. Czy jednak prawo koraniczne jest takim samym systemem prawnym, jaki znamy? Czym jest szaria? Muzułmanie powiedzą, że szaria jest takim samym prawem religijnym jak katolickie prawo kanoniczne, lub czymś w rodzaju halachy – prawa żydowskiego. Jeśli przyjrzymy się bliżej szarii, stanowczo możemy stwierdzić, że tak nie jest. W przeciwieństwie do prawa kanonicznego, jak i żydowskiej halachy, które tylko regulują życie religijne swoich społeczności, szaria chce sprawować rządy zarówno nad muzułmanami jak i nad niewiernymi, czyli kafirami. Celem szarii jest totalna dominacja nad światem, objęcie swym zasięgiem całej ludzkości.
Dlaczego szaria jest tak ważnym elementem
Islamu? Pamiętajmy jak trudnym w czytaniu jest Koran,
który nie jest spisany chronologicznie, w którym wiele starszych wersów zostało
anulowanych przez te nowsze. Hadisy zawierające wypowiedzi Mahometa, których w
samym zbiorze Bukhariego znajdziemy ok 7 tyś., lub bardzo dużą biografię
proroka zwaną „sira”. Z powodu tak wielu źródeł, które zawierają tak wielką
ilość informacji, trudnych do przyswojenie przez przeciętnego muzułmanina
skodyfikowano wszystkie słowa Allaha oraz słowa i czyny Mahometa w jednym
kodeksie.
Szarię możemy zdefiniować, jako polityczną,
wojskową i prawną doktrynę w religijnej otoczce.
Należy pamiętać, że prawo koraniczne
reguluje każdy aspekt życia. Wskazuje muzułmaninowi jak powinien zachowywać się
względem innych członków rodziny lub społeczności, mówi również jak powinien
być rządzony świat.
Jednak to nie wszystko, szaria mówi np.
jak pić wodę, jak się witać czy żegnać. Szaria nie pomija żadnego aspektu
życia, jest to sposób na życie.
Regulacje dotyczące zachowania i
postępowania dotyczą miedzy innymi:
Obowiązków religijnych i aktów czci
Skromnego zachowania i moralności
Umów o charakterze prywatnym i handlowym
Małżeństwa i rozwodu
Prawa rodzinnego
Dziedziczenia
Polityki i ekonomii
Praw indywidualnych jednostek
Należy podkreślić, że szaria jest
niezbędna by wprowadzić w życie pięć filarów Islamu.
1) wyznanie wiary (el shahada)
2) rytualna modlitwa pięć razy dziennie po
dwie minuty (el salat)
3) jałmużna (el zakat)
4) post (el ramadan)
5) pielgrzymka (el hajj)
Szaria określa jak się modlić, jak odbywać
pielgrzymkę, jak należy dawać zakat.
Wielokrotnie usłyszymy, że większość muzułmanów w
szczególności na zachodzie nic nie wie o szariacie i nie żyje zgodnie z tym
kodeksem. Jednak jest to fałsz. Szariat kieruje całą muzułmańską wspólnotą.
Każdy wyznawca Allaha musi znać, choć część wykładni zawartej w prawie
koranicznym, choć nie koniecznie musi wiedzieć, że pochodzi to z prawa
szariackiego.
Szariat jest pomocnym zbiorem wiedzy,
który może pomóc w odnalezieniu odpowiedzi na wiele nurtujących nas pytań.
Dzięki tej wiedzy, możemy dowiedzieć się np., czym jest dżihad. Dowiemy się, że
dżihad jest sposobem na ekspansję islamu na świecie, że jest świętą wojną
przeciw kafirom. Musimy uświadomić sobie, że problem tkwi w tym, że Islam nie
jest tylko religią, lecz całym systemem, sposobem życia a szaria kreuje wizję
islamskiej cywilizacji obejmującej cały świat.
Przykładowe kary zawarte w ustawodawstwie
koranicznym
·
Herezja, zniewaga religii lub boga, zabójstwo - kara śmierci ( zależnie od
kraju może być stosowane: wieszanie, kamienowanie, bicie na śmierć, ścinanie
oraz stosowany w dawnych czasach sposób ćwiartowania - stosowany był przez
Arabów).
·
Picie zakazanego w Islamie alkoholu - publiczna chłosta, zwyczajowo 40
uderzeń batem.
·
Kradzież - odcięcie prawej ręki ( w krajach bardziej „cywilizowanych”
zabiegu można dokonać w szpitalu, w miejscach takich jak obszary kontrolowane
przez Państwo Islamskie, kary dokonuje się ostrym narzędziem bez znieczulenia
często w miejscach publicznych).
·
Cudzołóstwo - Kara śmierci przez ukamienowanie.
·
Składanie fałszywych zeznań – chłosta
·
Nieskromne kobiety - są okaleczane ( Obcięcie nosa, warg, uszu a często
okalecza się całą twarz żyletką).
Na przestrogę dla kobiet, które chcą podróżować do krajów islamskich, gdzie prawo opiera się na szariacie, warto przybliżyć, z czym mogą się zetknąć i za co mogą ponieść surowe konsekwencje. Wyobraźcie sobie drogie panie taką sytuację. Jedziecie na urlop i poznajecie na pozór miłego muzułmanina, jednak pozory często mylą i ten miły mężczyzna okazuje się brutalnym zwyrodnialcem, który dopuści się na was gwałtu. Każda z was w swoim własnym kraju zgłosiłaby takie przestępstwo na policji w celu ścigania i ukarania takiego przestępcy. Jednak w krajach islamskich jest inaczej. W Zjednoczonych Emiratach Arabskich, gdzie seks pozamałżeński jest surowo zabroniony i karany, kobieta, która zgłosiłaby takie przestępstwo na pewno zostałaby osądzona i skazana nawet na kilkanaście miesięcy więzienia. Chociaż była ofiarą, ale jest kobietą, która według tamtejszego prawa dopuściłaby się cudzołóstwa. Jeśli jednak chciałaby wykazać swoją niewinność, że została do seksu przymuszona, potrzebuje czterech światków, ale pamiętajcie drogie panie, muszą to być tylko mężczyźni (muzułmanie), tylko oni mogą poświadczyć waszą wersję. Poświadczenie przez kobietę jest nieważne.
Dla pań, które poczułyby pewną słabość i chciałyby
wyjść za mąż, za mieszkańca islamskich krajów orientu, mam pytanie, czy wiedzą,
kim jest kobieta w tamtejszej kulturze? Jest własnością swojego męża. Jej
prawnym obowiązkiem jest uprzyjemnianie życia swojemu panu. Zgodnie z szariatem
zamężna kobieta może być gwałcona przez swojego męża, może być cieleśnie karana
przez swojego małżonka. Kobieta musi pamiętać, że jeśli nie zadba o odpowiednie
zapisy w kontrakcie małżeńskim to odejście od męża będzie niemożliwe. W
przeciwieństwie do niej mężczyźnie wystarczy trzykrotnie poinformować swoją
żonę w obecności dwóch świadków, oczywiście mężczyzn, że ją porzuca i po
sprawie, jest wolny.
Pamiętajcie drogie panie o swoich
przyszłych dzieciach. Pamiętajcie, że prawa do dzieci mają tylko mężczyźni. Po
rozwodzie dzieci przypadają byłemu mężowi. Niezależnie od wiary wyznawanej
przez kobietę dzieci są wychowywane w Islamie.
Dla niezorientowanych jak szaria kreuje
życie w państwach islamskich, dobrym przykładem będzie
państwo, które jest matecznikiem Islamu. Państwem tym jest Arabia
Saudyjska. W państwie tym obowiązuje zakaz każdego innego kultu niż Islam,
obowiązuje zakaz modlitwy i chrześcijańskiego nauczania. Żadnemu
Chrześcijaninowi nie wolno obchodzić chrześcijańskich świąt. Posiadanie Biblii
jest przestępstwem a w całym królestwie Saudów nigdzie nie ma żadnego Kościoła.
Warto nadmienić, że chyba nikt nie słyszał, by tak „straszny” Kościół Katolicki
nawoływał do burzenia meczetów w Rzymie i w całej Europie, by nawoływał władze
do masowych aresztowań muzułmanów tylko z powodu ich religii. W tym samym
czasie tak tolerancyjny i miłosierny Islam za pośrednictwem władz państwowych i
w majestacie koranicznego prawa dokonuje aresztowań chrześcijan tylko z powodu
udziału we wspólnej modlitwie w prywatnym domu. Podkreślmy, że kara więzienia w
Arabii Saudyjskiej nie jest tym samym, co kara w Europie, w której więzienia
bardziej przypominają sanatoria. Saudyjskie więzienie oznacza tortury, gwałty
na chrześcijańskich kobietach, brak wszelkich praw.
Ludzie, którzy mówią, że Islam w swej
historii był tak tolerancyjny, szanował innowierców, a tylko chrześcijanie
wszczynali agresywne wojny przeciwko pokojowym muzułmanom, powinni poznać Pakt
Omara z 637 r z początkowych lat istnienia Islamu. Pakt ten nazwano imieniem
swojego kodyfikatora kalifa Omara. Pakt jest narzuconą umową między muzułmanami
a podbitymi ludami księgi ( żydzi i chrześcijanie). Pakt ten nadawał
Chrześcijanom status „dhimmi”, ludzi będących pod ochroną muzułmanów przed …
muzułmanami.
PAKT OMARA
W naszych miastach i na okolicznych
obszarach nie wolno nam budować nowych klasztorów, kościołów, zakonów czy
mnisich cel, ani też za dnia czy też w nocy nie jest nam dozwolone odbudowywać
tych, które popadają w ruinę lub które są położone w muzułmańskich dzielnicach.
Nasze bramy będą szeroko otwarte dla
wędrowców i podróżników. Zapewnimy trzydniowe mieszkanie i wyżywienie wszystkim
muzułmanom, którzy do nas zawitają.
W naszych świątyniach i naszych siedzibach
nie będziemy dawać schronienia szpiegom, ani ukrywać ich przed muzułmanami.
Nie będziemy publicznie manifestować
naszej religii, ani też nikogo nawracać.
Nie będziemy odwodzić naszych pobratymców
od nawrócenia się na islam, jeśli będą tego pragnąć.
Będziemy okazywać szacunek muzułmanom i
będziemy im ustępować miejsca, jeśli będą chcieli usiąść.
Nie będziemy starali upodobnić się do
muzułmanów, naśladując ich sposób ubierania się.
Nie będziemy jeździć w siodłach, nosić
przypasanych mieczy czy też posiadać jakiejkolwiek innej broni lub nosić jej
przy sobie.
Nie będziemy umieszczać arabskich
inskrypcji na naszych pieczęciach.
Nie będziemy sprzedawać fermentowanych
napojów – alkoholu.
Będziemy ścinać włosy z przedniej części
naszych głów, zachowując krótki kosmyk włosów na znak poniżenia.
Będziemy zawsze ubierać się tak samo,
gdziekolwiek jesteśmy, a wokół pasa nosić będziemy zunar – chrześcijanie i
żydzi byli zmuszeni nosić specjalne ubrania.
Nie będziemy nosić na widoku naszych
krzyży ani obnosić się z księgami na muzułmańskich drogach i targach. W naszych
kościołach nie będziemy głośno używać kołatki. Nie będziemy podnosić głosu, gdy
podążamy za naszymi zmarłymi.
Nie będziemy brać niewolników
przydzielonych muzułmanom.
Nie będziemy budować domów wyższych niż
muzułmańskie.
Jeśli ktoś umyślnie zaatakuje muzułmanina,
ochrona niniejszego paktu przestaje go obejmować.
Pakt Omara narzucał „dhimmi” płacenie
podatków, z których oczywiście byli zwolnieni muzułmanie, czyli byli zmuszeni
płacić haracz swoim islamskim panom. Była to dżizja, podatek pogłówny w
wysokości 50% swoich dochodów oraz podatek gruntowy. Chrześcijanie nie mogli
bronić się w szariackich sądach, więc byli postawieni od samego początku po
przegranej stronie w sporach z muzułmanami.
Tak było w przeszłości i tak jest dzisiaj.
Tak było w czasach pierwszych kalifów, tak było w Osmańskiej Turcji, ale tak
jest i dzisiaj np. w Arabii Saudyjskiej czy na terenach zajmowanych przez Państwo
Islamskie ( ISIS).
Zastanówmy się jak postrzegamy świat i
jaki świat chcemy zostawić swoim dzieciom i wnukom. Czy chcemy by Ci, co
przyjdą po nas, żyli, jako wolni ludzie, czy jako „dhimmi”? Wszystko jest w
naszych rękach. Wszystko zależy od tego czy zaczniemy interesować się
otaczającym nas światem i zaczniemy dostrzegać otaczające nas zagrożenia.
Do tekstu dołączam kilka linków godnych
polecenia:
https://www.youtube.com/watch?v=bBEABpHu1Qs
Zgoda
na kopiowanie całości lub fragmentów, pod warunkiem podania źródła - crusader1973.blogspot.co.uk
Komentarze
Prześlij komentarz