Życie Mahometa – niewygodna prawda. Cz.3

Mahomet w piekle

Wyznawcy Allaha często oskarżają innych o ataki na Islam. Twierdzą, że te tzw. ataki są niesprawiedliwe, że rzuca się pod ich adresem i ich proroka fałszywe oskarżenia. Najwięcej błędnych przekonań dotyczących Islamu jest propagowanych jednak przez samych muzułmanów.  Więc, albo są ignorantami albo po prostu mają znikomą wiedzę na temat własnej religii i jej założyciela.

Jeśli chcemy poznać prawdę i obalić mity dotyczące tzw. proroka Mahometa powinniśmy sięgnąć do najstarszych i najbardziej wiarygodnych islamskich historyków, których dzieła opierają się na relacjach bezpośrednich świadków życia Mahometa.

Historyczne kompilacje Ibn Ishak (skompilowanego przez Ibn Hisham), al-Tabari, Bukhari oraz Sahih Muslim. Społeczność muzułmańska bardzo ceni i szanuje powyższych autorów. Islamska społeczność akademicka traktuje ich, jako źródło biograficzne Mahometa i pochodzenia Islamu.

Potocznie panuje opinia, że Koran jest odpowiednikiem chrześcijańskiej Biblii i żydowskiej Tory. Jednak nie jest to prawda. By móc prawidłowo odczytać Koran potrzebne są Hadisy (tradycja) i Sirę (biografia Mahometa). Dopiero wówczas, gdy połączymy wszystkie trzy źródła, moglibyśmy porównać je do Biblii czy Tory. Samo czytanie Koranu nie znając zasad abrogacji i pomijając pozostałe źródła nie ma sensu.

Sprawdźmy, więc co mówią islamskie źródła i postarajmy się obalić utarte mity dotyczące Mahometa.

Mahomet zdobywcą

Wojny prowadzone przez Mahometa były wojnami obronnymi. Czy to prawda?

Muzułmanie twierdzą, że ich religia jest pokojową, że historia ich „proroka” pokazuje Mahometa, który prowadził tylko wojny obronne. Czy mają rację? Czy mówią prawdę? Twierdzenie o obronnym charakterze wojen obala historia starcia pod Badr, kiedy Mahomet chcąc przejąć karawanę należącą do Mekki prowokował armię Mekki do bitwy. Historia trzech żydowskich plemion, które zostały pozbawione swojego majątku i ziemi, ponieważ odrzuciły roszczenia Mahometa do bycia prorokiem również zaprzecza temu co mówią muzułmanie.

Warto również zwrócić uwagę na stosunek „proroka” do innych plemion arabskich. Przyjrzyjmy się co mówi Bukhari o plemieniu Banu Mustaliq.:

Opowiadane Ibn `Aun:

„Napisałem list do Nafi` i Nafi` napisał w odpowiedzi na mój list, że Prorok nagle zaatakował Bani Mustaliq bez ostrzeżenia, kiedy nie zwracali na nic uwagi, a ich bydło poiło się przy wodopoju. Ich mężczyźni zginęli w walce, a ich kobiety i dzieci były traktowane jako jeńcy; Prorok dostał Juwairiyah w tym dniu. Nafi` powiedział, że Ibn `Umar powiedział mu powyższą narrację oraz że Ibn` Umar był w tej armii.” - Sahih al-Bukhari 2541

O powyższym wydarzeniu wspomina wiele islamskich źródeł. Spokojni niczego winni ludzie zostali zaatakowani przez Mahometa i jego ludzi. Mężczyzn wymordowano a kobiety gwałcono za zgodą apostoła Allaha.

Abu Sirma powiedział Abu Sa'id al Khadri (Bóg był z niego zadowolony):

0 Abu Said, słyszałeś posłańca Allaha wspominającego al-'azl? On powiedział: Tak, i dodał: Wyszliśmy z Allaha posłańcem na wyprawę do Bi'l-Mustaliq i wzięliśmy do niewoli kilka doskonałych kobiet arabskich; i odczuliśmy pożądane do nich,  cierpieliśmy z powodu braku naszych żon, (ale w tym samym czasie) również pożądaliśmy okupu za nie. Więc zdecydowaliśmy się na stosunek seksualny z nimi, ale obserwując ‘azl (Wyciągnięcie męskiego organu płciowego przed wytryskiem nasienia w celu uniknięcia-poczęcia). Ale powiedział: Robimy to kiedy posłaniec Allaha jest wśród nas; dlaczego nie zapytać go? Zapytaliśmy więc posłańca Allaha i powiedział: To nie ma znaczenia, jeśli nie zrobicie tego, dla każdej duszy, która ma się urodzić do Dnia Zmartwychwstania. To się urodzi -  Sahih Muslim 1438 a

Czy zgwałcenie kobiet wziętych do niewoli ma coś wspólnego z samoobroną?

Wysłannik Allaha wszczynał wojny również z powodu zemsty, np. atak na Lihyan (Ibn Ishak / Hisham 718) lub atak na społeczność Taif (Ibn Ishak / Hisham 280 i 872).

Pierwszy atak na Chrześcijaństwo, również nie uzasadnia obronnego charakteru wojen prowadzonych przez Mahometa. Warto podkreślić, że tereny Bliskiego Wschodu są kolebką Chrześcijaństwa, a tereny od Afryki Północnej przez Bliski Wschód aż do Indii były zamieszkane w większości przez społeczności Chrześcijan. Pierwszym celem, gdzie wysłannik Allaha wysłał swoje oddziały była Muta w Syrii. Jednak tym razem wyznawcy Allaha doznali klęski z rąk chrześcijańskiego Bizancjum  (Ibn Ishak / Hisham 791).

Dochodząc kresu swego życia „prorok” prowadził kampanie wojenne w celu szerzenia Islamu. Wiedząc, że nie wszystkie społeczności będą chciały się poddać bez oporów, pozostawił swoim uczniom instrukcję, jak postępować w takich przypadkach.:

Została ona opowiedziana w oparciu o autorytet Abu Huraira, że Wysłannik Allaha powiedział:

Jeśli przyjeżdżasz do miasteczka (które poddało się formalnie bez wojny) i pozostajesz w nim, masz udział (który będzie w formie wyroku) w (własności uzyskiwanych od) tym. Jeżeli miasteczko nie słucha Allaha i Jego Posłańca (a właściwie walczy przeciwko muzułmanom) jedna piąta łupów przejęta jest  od niego dla Allaha i Jego Posłańca, a reszta jest dla ciebie.- Sahih Muslim 1756

Więc jak to ujęto w Sahih Muslim, każdy niezależnie czy jest w stanie wojny z wyznawcami Allaha, czy nie musi się podporządkować, a jego mienie będzie zajęte.

Kolejnym atakiem w celu szerzenia Islamu na terenach chrześcijańskich była wyprawa na Tabuk, w chrześcijańskiej Syrii, w którym Mahomet zmusił  miejscową ludność, aby zapłaciła mu haracz po tym jak wziął ich w zasadzkę i zabił miejscowych cywilów dochodząc swojego autorytetu (Ibn Ishak / Hisham 903).

Innym przykładem siłowego szerzenia wiary w Allaha i jego posłańca jest przykład arabskiego plemienia Banu al-Harith:

Następnie apostoł wysłał Khalid bin Walid ... na Banu al-Harith i nakazał mu, aby zaprosił ich do islamu na trzy dni przed ich zaatakowaniem. Gdyby przyjęli Islam, on powinien przyjąć to od nich, a jeśli odmówią powinien z nimi walczyć. Więc Khalid wyruszył i przyszedł do nich i wysłał jeźdźców we wszystkich kierunkach, zapraszając ludzi do islamu, mówiąc: „Jeśli przyjmiesz islam będziesz bezpieczny". Tak więc ludzie przyjęli islam, kiedy zostali zaproszeni (Ibn Ishak / Hisham 959).

Spójrzmy co mówi jeden z bardziej brutalnych wersetów:

A kiedy miną święte miesiące, wtedy zabijajcie bałwochwalców, tam gdzie ich znajdziecie; chwytajcie ich, oblegajcie i przygotowujcie dla nich wszelkie zasadzki! Ale jeśli oni się nawrócą i będą odprawiać modlitwę, i dawać jałmużnę, to dajcie im wolną drogę. Zaprawdę, Bóg jest przebaczający, litościwy! – Koran 9:5

Mahomet nakazał swoim ludziom ścigać i zabijać niewiernych po zakończeniu świętych miesięcy. Poganie którzy zgodzili by  się zostać muzułmanami ( Praktykowanie 5 filarów islamu) będą mogli żyć po ich konwersji. Koran oferuje oddzielną regułę dla Żydów i chrześcijan, pozwalając im zachować swoją religię, o ile będą płacić haracz dla muzułmanów i potwierdzą  niższości swojej wiary.

Zwalczajcie tych, którzy nie wierzą w Boga i w Dzień Ostatni, który nie zakazują tego, co zakazał Bóg i Jego Posłaniec, i nie poddają się religii prawdy - spośród tych, którym została dana Księga - dopóki oni nie zapłacą daniny własną ręką i nie zostaną upokorzeni.- Koran 9:29

Dobrze udokumentowaną agresją pokojowego Islamu był atak na  społeczności Khaybar. Nastąpiło to w wyniku traktatu z Hudaibiya podpisanego między muzułmanami i Mekkańczykami, który wzywał do pokoju między tymi dwiema grupami. Traktat z muzułmanami był kontrowersyjny, nie tylko dlatego, że był sprzeczny z tym co mówił Allah w Koranie o gwałtownym wypędzeniu mieszkańców Mekki,

I zabijajcie ich, gdziekolwiek ich spotkacie, i wypędzajcie ich, skąd oni was wypędzili - Prześladowanie jest gorsze niż zabicie. - I nie zwalczajcie ich przy świętym Meczecie, dopóki oni nie będą was tam zwalczać. Gdziekolwiek oni będą walczyć przeciw wam, zabijajcie ich! - Taka jest odpłata niewiernym! – Koran 2:191

ale także dlatego, że Mahomet zgodził się, aby nie zostać rozpoznany jako prorok w dokumencie.

Została ona opowiedziana w oparciu o autorytet al-Bara' b. 'Azib który powiedział:

'Ali b. Abu Talib napisał traktat między Prorokiem a  bałwochwalcami w Dniu Hudaibiya. Pisał: To właśnie Mahomet, Wysłannik Allaha uregulował. Im (bałwochwalcy) powiedział: Nie należy pisać słowa "Wysłannik Allaha". Gdybyśmy nie  wiedzieli, że jesteś wysłannikiem Allaha, to nie powinniśmy  walczyć przeciw tobie. Prorok powiedział do "Ali’iego: Skreśl te słowa. On (Ali) powiedział: Nie mam zamiaru ich napisać. Więc Prorok sam z własnej strony je napisał. Narrator mówi, o  warunkach, na jakie zgodziły się obie strony, wliczając to, że muzułmanie wejdą do Mekki (w przyszłym roku) i będą tam przez trzy dni, i nie powinni wejść z bronią, z wyjątkiem ich pochw lub podpór. - Sahih Muslim 1783 a

Według Mahometa było rozsądnym atakować Żydów w Khaybar aby odzyskać szacunek swoich ludzi i udobruchać ich gdy szemrali o zwycięstwo militarne. Jest to kłopotliwe dla współczesnych muzułmańskich apologetów, którzy próbują usprawiedliwić islamski atak, wyobrażając sobie, że senna społeczność rolnicza, oddalona około 160 km od Medyny, mogła być jakimś zagrożeniem dla pokojowego Islamu.

Islamscy apologeci nie posiadają dowodów na to, że muzułmanie byli zagrożeni przez Khaybar. Istnieją jednak  historyczne wzmianki, które zaprzeczają obronnemu charakterowi działań Mahometa.

Poznaliśmy robotników Khaybar wychodzących rano ze swoimi  łopatami i koszami. Gdy ujrzeli Apostoła i wojsko wołali: "Mahomet ze swoim wojskiem" i podwinęli ogon i uciekli ... Apostoł przejął kawałek po kawałku ich nieruchomości ... - Ibn Ishak / Hisham 757

Jak widzimy w powyższym tekście społeczność Khaybar nawet nie wiedziała, że była w stanie wojny z Mahometem. Byli to  ciężko pracujący ludzie. Zajmowali się uprawą ziemi a nie wojną.

Kiedy apostoł najeżdżał ludzi czekał do rana. Jeśli słyszał wezwanie do modlitwy powstrzymywał się; gdyby nie to,  atakował. Doszliśmy do Khaybar w nocy, i apostoł przenocował tam; a kiedy przyszło rano, nie usłyszał wezwania do modlitwy, więc najechał a my razem z nim. - Ibn Ishak / Hisham 757

Mahomet zaatakował dopiero gdy zaczekał, aż zobaczył, czy ludzie Khaybar wołali do porannej modlitwy. Nie miałoby to  znaczenie gdyby oni byli już w stanie wojny z Mahometem.

Być może najlepszym dowodem na to, że Mahomet nie działał w samoobronie jest fakt, że jego ludzie nie rozumieli, dlaczego  maszerują na wojnę. Zięć Mahometa Ali, który był odpowiedzialny za ekspedycję wojskową, prosił wysłannika Allaha o uzasadnienie.

Suhail ogłosił na podstawie autorytetu Abu Huraira, że Wysłannik Allaha powiedział w Dniu Khaibar:

Ja mogę z całą pewnością, dać ten standard w ręce kogoś, kto kocha Allaha i Jego Posłańca, Allah udziela zwycięstwa w jego  ręce. Umar b. Khattab powiedział: Nigdy nie marzyłem o  przywództwie, ale nie w tym dniu. I stanąłem przed nim, z nadzieją, że może zostanę wezwany do tego, ale wysłannik Allaha wezwał 'Ali b. Abu Talib, któremu powierzył (ten zaszczyt) niemu i powiedział: Postępuj dalej i nie oglądaj się, dopóki Allah nie zapewni ci zwycięstwa i ‘Ali poszedł kawałek, a następnie zatrzymał się i nie rozglądając się powiedział donośnym głosem: Wysłanniku Allaha, jaki jest powód, że  powinienem walczyć z tymi ludźmi? Następnie on (Prorok) powiedział: Walcz z nimi, dopóki nie zaświadczą o tym, że nie ma Boga prócz Allaha, a Mahomet jest Jego Posłańcem, a  kiedy to zrobią, wtedy ich krew, i ich bogactwa są nietykalne dla  twoich rąk, z wyjątkiem tego, co jest uzasadnione przez prawo (szariat) i będzie to im policzone przez Allaha. - Sahih Muslim 2405

Jak widzimy pytanie zadane Mahometowi przez jego zięcia – „Wysłanniku Allaha, jaki jest powód, że  powinienem walczyć z tymi ludźmi?”, byłoby zbędne, gdyby to muzułmanie byli zaatakowani i musieliby się bronić. Odpowiedź Mahometa jak zawsze pokazuje pozorny powód wyprawy. Pozornie muzułmanie mają zmusić Żydów do uznania wyższości Islamu. Jednak czy to jest główny powód ataku? Jak wiemy spokojna społeczność Khaybar została szybko pokonana, a cały dorobek życia pokonanych został podzielony jako łup przez muzułmanów. Prorok Islamu chcąc zdobyć całe bogactwo pokonanych torturował ich skarbnika a później go zabił (Ibn Ishak / Hisham 764). Po zabójstwie wysłannik Allaha wziął sobie wdowę po zabitym na swoją żonę zaraz po tym jak sprzedał dwie inne kobiety wzięte do niewoli swoim dwóm porucznikom (Ibn Ishak / Hisham 758). Żydzi, którzy zachowali swoje życie mogli pozostać na swojej ziemi, jednak musieli oddać swym islamskim panom większą część swoich upraw.

Więc jak pokazuje nam historia „miłujący pokój” wysłannik Allaha szybko pokazał światu swoje prawdziwe oblicze. W czasach gdy miał mało zwolenników zawsze pokazywał się jako człowiek pokojowy. Jednak jak poznamy historię proroka stwierdzimy, ze człowiek ten gdy stawał się potężny nigdy nie ukrywał swojej prawdziwej ciemnej natury.

Wysłannik Allaha nigdy nie pochwalał gwałtów. Czy jest to prawda?

Islam kategorycznie zabrania gwałtów na kobiecie, ale… Jest jedno ale. Islam zabrania zgwałcić muzułmańską kobietę. Jeśli myślimy o innych kobietach, to powinniśmy poczytać islamskie źródła by dowiedzieć się do czego zachęcał wysłannik Allaha.

A także kobiety chronione muhsana, oprócz tych, którymi zawładnęły wasze prawice. Oto co przepisał wam Allah! I dozwolone wam jest poszukiwać żon poza tymi, które zostały wymienione, i używajcie swojego majątku, biorąc je pod "ochronę", a nie oddając się rozpuście. A żonom dajcie wynagrodzenie, albowiem doznaliście od nich przyjemności; to jest przepis prawny. Nie jest grzechem jeśli coś nawzajem uzgodniliście po dopełnieniu obowiązującego przepisu. Zaprawdę, Bóg jest wszechwiedzący, mądry! – Koran 4:24

Powinniśmy również poznać hadisy, które dostarczają  kontekstu dla tego powyższego wersu.

Abu Said Al Khudri powiedział: „Apostoł Allaha wysłał ekspedycję wojskową do Awtas z okazji bitwy Hunain. Spotkali  swojego wroga i walczyli z nimi. Pokonali ich i zdobyli jeńców. Niektórzy z Towarzyszy Apostoła Allaha nie chcieli mieć relacji seksualnych z żeńskimi jeńcami ze względu na ich pogańskich mężów. Tak, Allah wywyższony zesłał werset Koranu".  „Wszystkie mężatki (są zabronione) dla was są dozwolone te (kobiety wzięte do niewoli), którymi zawładnęły wasze prawice ". To znaczy, że są one zgodne z prawem (szariat) przeznaczone dla nich po zakończeniu  okresu oczekiwania. - Sunan Abi Dawud 2155

Abu Said al-Khudri (Allah był z niego zadowolony) poinformował, że apostoł Allaha wysłał małą armię. Reszta hadisów jest taka sama, z wyjątkiem tego, który powiedział:

Z wyjątkiem tego, co zawładnęły wasze prawice z nich są dozwolone dla was (kobiety wzięte do niewoli); a on nie wspomniał „kiedy ich iddat (okres oczekiwania przed pierwszym zbliżeniem seksualnym, w celu zapobiegania sporów o ojcostwo) dobiega końca".

Hadis ten odnotowano na autorytecie Abu Sa'id (al-Khudri) (Allah był z niego zadowolony) za pośrednictwem innych przekazów, a słowa są następujące:

Zabrali jeńców (kobiety) w dniu autas które miały swoich mężów. Obawiali się (mieć stosunek seksualny z nimi), gdy ten werset został objawiony: „A kobiety już zamężne z wyjątkiem tych, którymi zawładnęły wasze prawice " (iv. 24) - Sahih Muslim 1456

Jak widzimy hadisy dobitnie mówią, że niebyły to słowa Mahometa, lecz samego „Allaha potężnego” objawione prorokowi i zapisane w Koranie. Należy również zauważyć, że mężowie tych nieszczęsnych gwałconych kobiet żyli po zakończonej bitwie. Jest to bardzo ważne, ponieważ muzułmanie często twierdzą, że Mahomet zniewalał kobiety owdowiałe, które nie byłyby wstanie poradzić sobie same. Jeśli islamscy apologeci mieliby rację, to i tak powinniśmy zadać pytanie co jest lepsze z moralnego punktu widzenia gwałcić zawładniętą swoją prawicą wdowę czy zostawić ją by cierpiała głód zabijając żywiciela rodziny?

Mahomet dawał również muzułmanom możliwość zrezygnowania z gwałtu. Radził jak powinni postępować.

W jednym przypadku, jego ludzie byli niechętni do dewaluacji swoich nowych niewolnic (ciąża) w celu późniejszej odsprzedaży. Pytali Mahometa o stosunek przerywany.

Opowiadane przez Abu Sa`id Al-Khudri:

Podczas gdy on siedział z Posłańcem Allaha powiedział: „O Posłańcu Allaha! Zdobyliśmy żeńskich jeńców jako nasz udział w łupach, jesteśmy zainteresowani ich ceną, jaka jest twoja opinia o stosunku przerywanym?" Prorok powiedział: "Czy naprawdę zrobiliście to (stosunek przerywany)? Lepiej tego nie robić….- Sahih al-Bukhari 2229

Jak widzimy priorytetem w ustach „proroka” nie była chęć zapobiegnięcia gwałtu na kobiecie lecz zapobiegnięcie stosunku przerywanego. Wysłannik Allaha zezwolił swoim ludziom posiąść kobiety siłą, kobiety, które dostały się do islamskiej niewoli i stały się częścią łupu do podziału.

Zobaczmy co mówi kolejny hadis o kobietach z Banu Mustaliq, które sprzedano w niewolę po dokonaniu na nich gwałtu.

Abu Sirma powiedział do Abu Sa'id al Khadri (Bóg był z niego zadowolony):

0 Abu Said, słyszałeś Posłańca Allaha wspominającego al-'azl (stosunek przerywany)? On powiedział: Tak, i dodał: Wyszliśmy z Wysłannikiem Allaha na wyprawę do Bi'l-Mustaliq i wzięliśmy  do niewoli kilka doskonałych kobiet arabskich; bardzo je  pożądaliśmy, ponieważ cierpieliśmy z powodu braku naszych żon, (ale w tym samym czasie) również pożądaliśmy okupu za  nie. Więc zdecydowaliśmy się na stosunek seksualny z nimi, ale bacząc na  'azl (stosunek przerywany). Ale powiedzieliśmy: Doprowadzamy do aktu seksualnego zaś Wysłannik Allaha jest wśród nas; dlaczego nie zapytać go o to? Zapytaliśmy więc wysłannika Allaha a on powiedział: Nic nie szkodzi (seks), jeśli nie robicie tego, dla każdej duszy, która ma się urodzić do Dnia Zmartwychwstania. - Sahih Muslim 1438 a

Kim lub czym były dla Mahometa i jego bandy kobiety wzięte do niewoli? Czy okazano im choć odrobinę szacunku?  

„Następnie apostoł wysłał Sa-d b. Zayd al-Ansari, brata Abdu'l-Ashal z paroma kobietami Banu Qurayza wziętymi do niewoli do Najd a on sprzedał je dla koni i broni." (Ibn Ishak / Hisham / Hisham 693)

Podsumujmy, Prorok islamu i jego towarzysze wykorzystywali wojnę do zdobywania kobiet w celu zaspokojenia własnego pożądania seksualnego oraz w celu zdobycia majątku handlując nimi na targach niewolników. Proceder zapoczątkowany przez Mahometa trwa nieprzerwanie od 1400 lat, wciąż zdobywając wielu zwolenników w różnych zakątkach świata.

Mahomet niczym dobrotliwy wujaszek nigdy nie szkodził dzieciom. Czy to prawda?

Sprawiedliwością, którą trzeba oddać Mahometowi, jest to, że wysłannik Allaha nigdy nie pochwalał celowego zabijania dzieci. Z niektórych wersów Koranu można się dowiedzieć o potępieniu praktyki dzieciobójstwa na dziewczynkach w czasach przed islamskich. Niektóre z hadisów mówią, że prorok polecił swoim ludziom nie zabijać dzieci w walce, jeśli jest to możliwe, ale brać je do niewoli.

[Mahomet powiedział] „Walczcie przeciwko wszystkim na  drodze Allaha i zabijajcie tych, którzy nie wierzą w Allaha. Nie bądź oszustem przy podziale łupów; nie bądź zdrajcą, ani nie rań ani nie zabijaj dzieci."(Ibn Ishak / Hisham 992)

Jednak definicja dziecka w przypadku Mahometa wyglądała inaczej niż nasza. Jak mówią hadisy po kapitulacji twierdzy należącej do plemienia Qurayza nakazał wybić każdego męskiego przedstawiciela pokonanego żydowskiego plemienia, który dostał się do niewoli. Każdy chłopiec musiał rozebrać się by pokazać czy wyrosły mu włosy łonowe. Ten, który nie miał jeszcze zarostu łonowego przetrwał, ten który miał, stracił życie razem z dorosłymi.

Byłem wśród jeńców Banu Qurayzah. Oni (towarzysze) zbadali nas ci, którym zaczęły rosnąć włosy (łonowe) zginęli, a ci, którzy nie mieli ich, nie zostali zabici. Byłem wśród tych, którym nie wyrosły włosy. - Abu Dawud 4390

Podobnie sprawa wygląda w przypadku dziewczynek. Najbardziej znaną żoną wysłannika Allaha była Aisha. Prorok Mahomet skonsumował z nią małżeństwo, gdy miała dziewięć lat.

Apostoł Allaha często nie miał szacunku w stosunku do życia kobiet i dzieci swoich wrogów.

Jest to opowiedziana przez Saaba b. Jaththama który powiedział (do Proroka):

Wysłanniku Allaha zabijemy dzieci bałwochwalców podczas nocnych ataków. Prorok powiedział: Są od nich. - Sahih Muslim 1745 b

Opowiadane As-Sab bin Jaththama:

Prorok przekazał przeze mnie w miejscu o nazwie Al-Abwa lub Waddan i pytano go, czy to dopuszczalne atakować  pogańskich wojowników w nocy z prawdopodobieństwem narażania ich kobiet i dzieci na niebezpieczeństwo. Prorok  odpowiedział: "Oni (czyli kobiety i dzieci) są od nich (czyli pogan). … - Sahih al-Bukhari 3012

Działania takie nie znajdują usprawiedliwienia, jednak w celu szerzenia Islamu apostoł Allaha uważał takie postępowanie za dozwolone.

Mahomet dokonywał rozróżnienia między muzułmańskimi i nie-muzułmańskimi dziećmi oraz sugerował, że jest dopuszczalne, aby zabijać dziecko, które nie ma perspektyw przyjąć Islam:

Wysłannik Allaha nie stosuje się do zabijania dzieci, więc ty nie powinieneś ich zabić chyba że móżesz wiedzieć, to co Khadir wiedział o dziecku które zabił, czy ty możesz rozróżnić dziecko, które chce dorosnąć, aby być wierzącym ( i dziecko, które chce  dorosnąć by być niewierzącym), tak że zabiłeś (przyszłych) niewierzących i zostawiłeś (potencjalnych) wierzących z boku. - Sahih Muslim 1812 b

Po zdobyciu Mekki, prorok islamu nakazał również wykonanie egzekucji na dwóch „śpiewających dziewczynach", które  wyśmiewały go w wierszu:

"... Dwie śpiewające dziewczyny Fartana i jej przyjaciełka, które śpiewały piosenki satyryczne o apostole, więc rozkazał, że powinny być zabite ..." (Ibn Ishak / Hisham 819)

Jak widzimy Mahomet był pełen hipokryzji. Potępiał zabijanie dzieci. Jednak jak widzimy w powyższych cytatach wysłannik Allaha wyraźnie rozgraniczał dzieci muzułmańskie od niemuzułmańskich, a na prawo do życia miały tylko dzieci muzułmanów.

Mahomet był człowiekiem pokoju. Mahomet bardziej preferował pokój nad wojną. Czy to prawda?

Myślimy, kiedy liberalno lewicowe media serwują nam tezę, że Islam to młodsza wersja judaizmu i Chrześcijaństwa to Islam powinien jak Chrześcijaństwo cenić bardziej pokój niż wojnę. Każdy muzułmanin zgodnie z wersami Koranu powinien traktować Mahometa jako wzór do naśladowania.

Czy wysłannik Allaha bardziej cenił pokój? Źródła islamskie dobitnie pokazują, że wysłannik Allaha, kiedy posiadał odpowiednią siłę do dominacji, rzadko kiedy decydował się na pokój. W wielu źródłach możemy przeczytać o tym, jak „prorok” mówił „zostałem wezwany do walki ze wszystkimi ludźmi, dopóki nie zaświadczą, że nie ma boga prócz Allaha, a Mahomet jest Jego posłańcem." Celem islamu są światowe  rządy islamu.

Tuż po ucieczce z Mekki do Medyny Mahomet przyniósł wojnę do tej społeczności. Wykorzystał niezgodę panującą wśród swoich dobroczyńców do ich wypędzenia i ograbienia z ich majątku i ziemi. Po umocnieniu swej pozycji w Medynie zaczął prowokować konflikt z Mekką.

Tuż po rozprawieniu się z trzema żydowskimi plemionami z Medyny wysłannik Allaha prowokował oraz zmusił siły Mekki unikających konfrontacji z muzułmanami do bitwy pod Badr.

Będąc już u kresu swego życia zaczął organizować wojenne wyprawy poza granice Arabii atakując społeczności, które niebyły wrogo ustosunkowane do muzułmanów w celu wymuszenia na nich haraczu lub zmuszenia ich konwersji na Islam.

Jednym z przykładów, które obala mit, że Mahomet wybierał  pokój nad wojną mówi o tym, jak Mahomet wysłał zbrojną odział  do społeczności Usayr, który miał przekonał, że zostanie zagwarantowane bezpieczne przyjście na spotkanie z Mahometem w celu omówienia pokoju. Oczywiście zainteresowani pokojem, lider i jego trzydziestu towarzyszy  zaufali Mahometowi i zgłosili się, po czym nieuzbrojeni  mężczyźni zostali zmordowani przez muzułmańskich oszustów.( Ibn Ishaq/Hisham 981).

Tak więc, według jego własnych biografów, prorok islamu decydował się bardziej iść na wojnę niż zachowywać pokój. Po zdobyciu Mekki nakazał nawet egzekucje tych, którzy obrażali go, dowodząc tym co naprawdę było powodem ataku na miasto. Chęć zemsty za upokorzenia. 

Piotr G. Żurek

Zgoda na kopiowanie całości lub fragmentów, pod warunkiem podania źródła - crusader1973.blogspot.co.uk